۱۳۸۹ شهریور ۲۱, یکشنبه

{در جنگ صفین هنگامی که شنید یارانش شامیان را دشنام می دهند/خطبه 206/نهج البلاغه}


من خوش ندارم که شما دشنام دهنده باشید، اما اگر کردارشان را توصیف و حالات آن ها را بازگو می کردید، به سخن راست نزدیک تر و عذرپذیرتر بود.
خوب بود به جای دشنام به آنها، می گفتید:
خدایا! خون ما و آنها را حفظ کن. بین ما و آنان اصلاح فرما و آنان را از گمراهی به راه راست هدایت کن، تا آنها که جاهلند، حق را بشناسند و آن ها که با حق می ستیزند، پشیمان شده به حق بازگردند.


هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر